ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) بر سلول های اپیتلیال تأثیر می گذارد و قطر ذرات آن 55 نانومتر است. یکی از ویژگی های آن تکثیر اپیتلیوم پوست و غشاهای مخاطی است. در مرحله اولیه ، پاتوژن معمولاً سلولهای پایه اپیتلیوم را تحت تأثیر قرار می دهد و از طریق میکروتروما به داخل آنها نفوذ می کند. پاپیلومهای موضعی معمولاً روی پوست گردن ، زیر بغل ، کشاله ران و دستگاه تناسلی (بیشتر) ، مخاط دهان و نازوفارنکس ایجاد می شود.
این ویروس می تواند سالها بدون علامت باشد. برای تشخیص HPV ، از روشهای میکروسکوپی الکترونی یا ترکیبی مولکولی استفاده می شود.
انواع ویروس پاپیلومای انسانی
در انسان ، HPV متمایز است ، که بر غشای مخاطی و پوست تأثیر می گذارد. در میان تعداد زیادی از ویروس های پاپیلوم ، گونه هایی با خطر سرطان زایی کم و زیاد وجود دارد. ثابت شده است که خواص انکوژنیک با توانایی ادغام DNA در ژنوم سلول های انسانی مرتبط است.
این ویروس در 10 تا 20 درصد موارد فعال می شود. بسته به نوع آن ، این می تواند منجر به ضایعات خوش خیم یا بدخیم شود. برخی از HPV ها سرطان زا نیستند. آنها منجر به ظهور زگیل و زگیل تناسلی می شوند. شایع ترین آنها HPV 6 و 11 هستند.
انکوژن های HPV مواردی هستند که خطر بالایی برای ایجاد ضایعات سرطانی ، به ویژه در دهانه رحم یا مقعد دارند. از نظر پوست ، HPV 16 و 18 شایع تر است ، و همچنین HPV 5 و 8 ، که می تواند منجر به سرطان پوست شود. معروف ترین نوع سرطان ناشی از HPV سرطان دهانه رحم است. اما مردان همچنین می توانند به ویروس پاپیلوما مبتلا شوند ، که در بدترین موارد باعث سرطان آلت تناسلی یا مقعد می شود.
اغلب زنان با HPV 16 روبرو می شوند - این شکلی است که در آن انگل شناسی درون سوز مشاهده می شود ، یعنی خارج از کروموزوم سلولی (خوش خیم). HPV 18 با خطر بالای ایجاد سرطان مشخص می شود - ابتدا تومورهای خوش خیم ایجاد می شوند که پس از مدتی به سرطان تبدیل می شوند. ویروس ها در این مورد کوچک هستند (حداکثر 30 نانومتر).
انواع مختلف عفونت های HPV منجر به موارد زیر می شود:
- نئوپلاسم های دهانه رحم ؛
- انکولوژی تهاجمی یا پیش تهاجمی ؛
- زگیل تناسلی دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی.
بلعیدن عامل بیماری زا در بدن همیشه منجر به بیماری نمی شود. همه چیز بستگی به عوامل مستعد کننده دارد: افزایش فعالیت جنسی ، کمبود ویتامین ، بارداری ، هیپوترمی ، اندومتریوز ، سیگار کشیدن ، سوء مصرف الکل و غیره. لازم به ذکر است که عفونت ویروسی حتی در ارگانیسم هایی با سیستم ایمنی خوب نیز می تواند رخ دهد.
ویژگی های عفونت
ویروس پاپیلومای انسانی بسیار مسری است. معمولاً از طریق تماس مستقیم ، پوست به پوست یا مخاط به غشای مخاطی ، با فرد آلوده منتقل می شود. در عفونت های تناسلی ، این اغلب در طول رابطه جنسی واژینال یا دهانی رخ می دهد. تعداد زیادی از شرکای جنسی یا سایر بیماریهای مقاربتی (عفونتهای مقاربتی) خطر را افزایش می دهند. انتقال غیر مستقیم از طریق اشیاء ، لباس های آلوده یا ملافه نیز ممکن است ، اما بندرت اتفاق می افتد.
در 7 cases موارد ، انتقال ویروس از مادر به فرزند هنگام زایمان هنگامی که عفونت فعال است رخ می دهد. اگر به HPV 16 یا 18 آلوده شده باشید ، خطر به 40 افزایش می یابد.
نفوذ به اپیتلیوم ، نقض یکپارچگی ، عفونت ویروس پاپیلوم باعث رشد لایه زیرین سلولهای اپیتلیال به شکل زگیل یا زگیل می شود. این شکل از بیماری مسری است و به سرعت به دیگران سرایت می کند. به عنوان یک قاعده ، زگیل و کندیلوما باعث متاستاز نمی شوند و اغلب خود به خود ناپدید می شوند.
علائم HPV
دوره نهفتگی تا 9 ماه (به طور متوسط 3 ماه) به طول می انجامد. HPV می تواند بدون علائم واضح در بدن وجود داشته باشد. ویروس می تواند ماهها یا سالها شناسایی نشود. حتی در این مرحله ، مسری است.
زگیل های پوستی معمولاً به صورت خوشه ای ایجاد می شوند و با خراشیدن بیشتر می شوند. دو شایع ترین شکل پاپیلوما یا خاکستری ، سفت ، برجسته با سطح شکسته (زگیل معمولی) یا صاف و مایل به قرمز (زگیل تخت) است. زگیل های خاردار در کف پا یا پاشنه پا یافت می شوند ، به سمت داخل رشد می کنند و بنابراین اغلب دردناک هستند.
عوامل ایجاد کننده زگیل تناسلی در قسمت های مرطوب و گرم بدن رخ می دهد ، بنابراین در چین ها و غشاهای مخاطی قرار می گیرند. آنها می توانند علائمی مانند خارش یا سوزش ایجاد کنند. دوره نهفتگی ، یعنی زمان بین عفونت و شروع علائم ، در زگیل های تناسلی از 3 هفته تا 8 ماه متغیر است.
اشکال مختلفی از زگیل تناسلی وجود دارد که توسط عوامل بیماری زا مختلف ایجاد می شود:
- زگیل ناحیه تناسلی. ندولهای رنگ پریده یا مایل به قرمز که اغلب بصورت خوشه ای ایستاده و روی لبه ها ، واژن ، آلت تناسلی ، مجرای ادرار ، مجرای مقعد و راست روده ایجاد می شود. آنها بسیار مسری هستند.
- زگیل های صاف. آنها به شکل گره های تخت ظاهر می شوند و عمدتا در اندام های تناسلی زن یافت می شوند. آنها خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند.
- زگیل های غول پیکر (تومورهای Buschke-Levenshtein). آنها به تشکیلات عظیمی تبدیل شده و بافتهای اطراف را از بین می برند. در موارد نادر ، آنها می توانند تحلیل رفته و منجر به سرطان سلول سنگفرشی شوند.
عفونت غشاهای مخاطی در دستگاه تنفسی فوقانی نیز امکان پذیر است. ملتحمه چشم ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته و در نتیجه رشد ساقه صورتی ایجاد شود. تشخیص دوره بدون علامت که پزشک تنها با کمک داروهای دیگر مانند اسید استیک (که باعث تغییر رنگ زگیل می شود) یا میکروسکوپ می تواند مشکل باشد ، دشوارتر است.
علاوه بر این ، ویروس همچنین می تواند بدون تغییر بافت در سلول ها مستقر شود. سپس آنها در مورد عفونت نهفته ، یعنی وجود عوامل بیماری زا ، اما بدون علائم صحبت می کنند. پس از عفونت ، این مرحله می تواند از چند هفته تا چند ماه طول بکشد.
عواقب احتمالی
هنگامی که آلوده می شوند ، ویروس ها به سلول های بافت یکپارچه پوست و غشای مخاطی نفوذ می کنند ، در هسته ساختارهای سلولی مستقر شده و در آنجا تکثیر می شوند. معمولاً ، چنین عفونت های HPV بدون توجه و بدون عوارض خود به خود بهبود می یابند ، زیرا سیستم ایمنی با موفقیت با عامل بیماری زا مبارزه می کند.
با این حال ، برخی از انواع HPV تغییرات پوستی ایجاد می کنند ، یعنی رشد. اشکال احتمالی شامل زگیل تناسلی یا زگیل و پاپیلوم است که می تواند به عنوان مثال بر صورت ، بازوها یا پاها تأثیر بگذارد.
تغییرات بافتی عمدتا خوش خیم هستند ، اما همچنین می توانند تخریب شده و منجر به سرطان شوند. به عنوان مثال ، سرطان می تواند چند دهه پس از عفونت HPV رخ دهد. سرطان اندام های تناسلی خارجی زن (سرطان فرج و مهبل) ، سرطان مقعد ، سرطان آلت تناسلی و سرطان دهان و گلو (تومورهای سر و گردن) نیز امکان پذیر است.
ایجاد تشخیص
آزمایش عفونت HPV در زنان به عنوان بخشی از ویزیت های پیشگیرانه از متخصص زنان انجام می شود. در طول معاینه زنان ، یک سواب از پوشش دهانه رحم برداشته می شود ، که به آن آزمایش پاپانیکولاو (معاینه سیتولوژی) می گویند. مواد حاصله برای تعیین تغییرات بافتی جهت تعیین شرایط پیش سرطانی مورد بررسی قرار می گیرد.
از طرف دیگر ، می توان یک آزمایش HPV انجام داد ، که در آن مواد سلولی از سواب مخاطی یا نمونه بافتی در آزمایشگاه برای ویروس های خاص آزمایش می شود. با این حال ، این اجازه می دهد تا فقط عفونت ناحیه آسیب دیده را اثبات کند ، اما هیچ گونه اظهار نظری در مورد اینکه آیا تغییرات بافت رخ داده است یا نه. بنابراین ، آزمایش HPV منطقی است ، به ویژه هنگامی که با آزمایش پاپ ترکیب شود و می تواند به تشخیص پیش سازهای سرطان در مراحل اولیه کمک کند.
اگر آزمایش مثبت باشد ، این هنوز نگران کننده نیست ، زیرا عفونت همیشه منجر به سرطان نمی شود. معاینه منظم برای تشخیص تغییرات بافتی در مراحل اولیه توصیه می شود. برعکس ، نتیجه منفی آزمایش به ما اجازه نمی دهد که ادعا کنیم آیا در گذشته عفونی وجود داشته است که بدن با موفقیت با آن مبارزه کرده است.
برای مردان ، هیچ آزمایش پیشگیرانه ای وجود ندارد که در آن آزمایش به طور منظم انجام شود. اگر سرطان مربوطه وجود داشته باشد ، بررسی تومور می تواند مشخص کند که آیا عفونت HPV در ریشه سرطان قرار دارد یا خیر.
تکنیک های تخصصی DNA نیز در تشخیص آزمایشگاهی مانند PCR زمان واقعی استفاده می شود. زگیل های تناسلی ناشی از HPV انواع 6 و 11 به راحتی در حین معاینه لگن تشخیص داده می شوند.
نحوه درمان ویروس پاپیلومای انسانی
در بیشتر موارد ، این بیماری نیازی به درمان ندارد زیرا خود به خود از بین می رود و سپس دیگر ویروس ها تشخیص داده نمی شوند. اما اگر اینگونه نباشد ، عفونت می تواند بیشتر طول بکشد و ماهها یا سالها ادامه یابد.
تا به امروز ، هیچ روش اثری سیستمیک بر این ویروس وجود ندارد ، به همین دلیل امکان از بین بردن کامل آن وجود دارد. با این حال ، درمان زگیل های حاصله تعداد ویروس ها را کاهش می دهد ، بنابراین در بسیاری از موارد سیستم ایمنی می تواند با ویروس های دیگر مبارزه کرده و در نتیجه آنها را از بین ببرد. در برخی موارد ، عوامل بیماری زا زنده می مانند و می توانند علائم را بارها و بارها ایجاد کنند.
تاکتیک های درمانی بستگی به نوع HPV و تصویر مرتبط با بیماری دارد:
- زگیل های کف پا و تناسلی را می توان با فرمولاسیون موضعی اسید سالیسیلیک درمان کرد.
- سرما درمانی نیز روشی است که اغلب برای HPV استفاده می شود. در این حالت ، با استفاده از نیتروژن مایع ، زگیل با سرما سوزانده می شود.
- لیزر یا الکتروکوتر نیز به همان اندازه روشهای کاربردی هستند.
از آنجا که فراوانی عودها بسیار زیاد است ، توصیه می شود حتی چندین ماه پس از ناپدید شدن ضایعات به طور مرتب خود را بررسی کرده و از کاندوم استفاده کنید تا شریک جنسی را آلوده نکنید.
برای سرطان های HPV ، درمان بسیار مشکل تر است. در سرطان دهانه رحم ، اغلب توصیه می شود که رحم ، به ترتیب ، قسمت فوقانی واژن و تخمدان ها برداشته شود. این می تواند با پرتودرمانی تکمیل شود تا احتمال عود را رد کند. سایر سرطان های ناشی از HPV اغلب با درمان هدفمند مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی درمان می شوند.
لازم به یادآوری است که این عمل یک راه حل اصلی نیست ، بلکه فقط یک مشکل زیبایی را حل می کند ، زیرا پس از برداشتن ویروس قادر به باقی ماندن در بافتهای اطراف است و ممکن است زگیل دوباره ظاهر شود.
پیشگیری از عفونت
دو واکسیناسیون وجود دارد: HPV دو ظرفیتی 16 و 18 و HPV چهار ظرفیتی 6 ، 11 ، 16 و 18. واکسیناسیون برای همه دختران جوان 14 ساله و بالاتر توصیه می شود.
واکسیناسیون در برابر انواع HPV محافظت نمی کند. بنابراین ، به همه زنان 25 تا 65 ساله ، حتی اگر واکسینه شده اند ، توصیه می شود که به طور منظم آزمایش اسمیر انجام دهند.
تشخیص به موقع و برداشتن کامل زگیل های تناسلی خطر بیماری را کاهش می دهد. اثربخشی استفاده از کاندوم برای جلوگیری از انتقال عفونت می تواند خطر ابتلا به این بیماری را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. امیدوار کننده ترین روش برای پیشگیری و درمان مراحل اولیه بیماری ناشی از این عفونت ، واکسن چند ظرفیتی خاص است.